Post prozdrowotny i o zawale serca

Nie mam weny na pisanie, a może bardziej na robienie zdjęć, więc strasznie ociągam się z tym pierwszym wpisem w Nowym Roku. Nurtuje mnie natomiast jedna myśl: nie dotrzymujemy postanowień. Zauważyłyście? Robimy je na Nowy Rok, albo z innej okazji, czasami nawet skrzętnie zapisujemy, a potem jakoś tak wszystko bierze w łeb. A bo czasu brak, a bo dzieci, a bo mąż, a bo zwyczajne lenistwo... Czytając Wasze blogi wiem, że istnieje też grupa, która wcale niczego nie postanawia, bo i tak wie, że nie dotrzyma:)) W sumie normalka:) Sama też święta nie jestem i oczywiście zapominam o swoich postanowieniach, albo spycham je w takie rejony mojego umysłu, które rzadko odwiedzam...:)) Na ten rok postanowiłam na przykład, że nauczę się szyć. Nauczę, to może zbyt wielkie słowo, ale przynajmniej spróbuję usiąść do maszyny i zobaczę jak to działa. W tym celu pożyczyłam nawet maszynę od niezastąpionej Janeczki-sąsiadki i na razie mam wrażenie, że maszyna za każdym razem jak przechodzę koło niej  szczerzy na mnie zęby:))) A ja w wyobraźni już szyję  te Tildy i poduszki, i serduszka, i torby, już widzę jak wychodzą spod mojej ręki te równiutkie ściegi... ach... rozmarzyłam się...

Ale ja nie o szyciu, tym razem, nie, nie. Szycie zostawiam specjalistom. Nawet zamówiłam coś u jednej z Was, ale jeszcze paczki nie wysłałam z materiałem... Wstyd, wstyd... LLoko mam nadzieję, że nie tracisz cierpliwości:)

Dzisiaj chciałam napisać o innym postanowieniu. Wiem, że niektóre z Was miały takie postanowienie, ale nie dotrzymały, przesuwacie na później i na później... Dziewczyny i Panowie też, jeśli tacy są  

                          BADAJCIE SIĘ OKRESOWO!!!! 

Wiem, że to przynudzanie, że niby każdy to wie, ale posłuchajcie doświadczonej przez los czyli mnie:) Nie lekceważcie tego!!! Ja oczywiście niby też to wiedziałam, ale ignorowałam. Wiedziałam, że coś tam w sercu mam, jakaś wada, ale drobna... W sumie nic poważnego. Nie badałam, nie kontrolowałam, nic mi nie było. Do czasu... We wrześniu, tuż przed rozpoczęciem bloga - zawał. Tak, tak, zawał. Wiem jak to brzmi! Dodam tylko, że nie jestem jeszcze wiekową staruszką. I wiecie, to nie było szczególnie widowiskowe, nie padłam zemdlona chwytając się za serce, nie, nie. Po prostu rozbolało mnie w klatce piersiowej na tyle mocno, że się lekko zaniepokoiłam. Wsiadłam więc sama (mąż został z chłopcami w domu) do samochodu, pojechałam do dyżurującego szpitala, zaczekałam w kolejce i powiedziałam, że mnie boli. Tyle! A dalej to już nic ciekawego : badania, zdziwienie, powtórne badania, OIOM, podłączenie do aparatury jednej, drugiej, jeszcze większe zdziwienie, wręcz niedowierzanie i... musiałam trochę przewartościować swój świat. I teraz już wiem, że trzeba się badać! Wszystko, co trzeba: cytologia, morfologia, cycki, zęby, REGULARNIE!!! I proszę, żebyście wpisały to sobie na listę, jako postanowienie najważniejsze na Nowy Rok.

I wybaczcie, ale dzisiaj już nic więcej nie napiszę. Zostawiam Was z tym tematem do przemyślenia. Buziaki!