O mnie

Moje zdjęcie
kontakt: bellaiblizniaki@gmail.com

Google Website Translator Gadget

środa, 13 lutego 2013

O miłości i kolekcji starych puszek...

Mam na imię Izabella. Mama z tatą chcieli mnie nazwać zupełnie inaczej, nawet już nie pamiętam jak... Nie mieli jednak szans z moimi dziadkami, nie, nie z babcią i dziadkiem, tylko z dziadkami - ojcem taty i ojcem mamy. Dwaj starsi panowi zgodnie i z uporem postanowili na swoim. Dlaczego?

Otóż w mojej rodzinie jest pewna piękna kobieta o imieniu Izabella. Dziadkowie skrycie się w niej podkochiwali, a ja byłam pierwszą wnuczką... Ciotka Iza - połączenie Elisabeth Taylor i Sophie Loren. Jej uroda wzbudzała zawsze ogromne emocje po stronie płci męskiej, a jej życie obfitowało w historie jak z filmów. Były zaplanowane, choć niezrealizowane porwania, groźby palnięcia sobie w łeb z miłości, rozstania, związki, romanse... Przed ślubem z ostatnim swoim mężem Ciotka Iza musiała zostać ukryta, gdyż poprzedni narzeczony groził porwaniem i strzelaniną. Udało się, ślub się odbył i para przeżyła ze sobą wiele, wiele lat w dostatku i miłości. Ciotka zajmowała się domem, córkami, nigdy nie pracowała, gdyż dla Jej męża najważniejsze było, by w domu było wszystko jak należy. On radca prawny, władający kilkoma językami zapewniał rodzinie godziwe zycie. Był starszy od Ciotki o 17 lat i kilka lat temu pożegnał nas. I tak naprawdę w mojej opowieści to jest dopiero początek love story, które postaram się Wam po trosze streścić w dniu poprzedzajacym Walentynki:)


Ciotka Iza była wspaniała żoną, zajmowała się swoim mężem do samego końca, czule i z troską. Po jego śmierci regularnie odwiedzała Jego grób przywożać ze sobą świeże kwiaty i znicze. Tak się złożyło, że na ten sam cmentarz przyjeżdżał Starszy Pan, Pułkownik na grób swojej żony... Ciotka po siedemdziesiątce, Pułkownik po osiemdziesiątce.... Nam, młodym wydaje się, że to już schyłek życia, a to nieprawda, kochani, to kłamstwo wierutne, na szczęście! Pułkownik po prostu oszalał na punkcie Pięknej Ciotki. Zaczęły się spotkania, kolacje przy świecach w dobrych restauracjach, kwiaty, czekoladki, prezenty.
W pewnym momencie, los tak zdecydował, że Ciocia Iza musiała sie przeprowadzić setki kilometrów od rodzinnego miasta. Kiedy na trzy tygodnie przed wyjazdem powiedziała o tym Pułkownikowi, ten zagroził, że odbierze sobie życie, bo dla niego życie bez NIEJ nie ma wartości...
I kochani, wyobraźcie sobie, że ten starszy Pan podjął decyzje, na które niejeden młody mężczyna nigdy by się nie zdecydował. W dwa tygodnie sprzedał cały swój majatek: mieszkanie, meble, zostawił dosłownie kilka pamiątkowych rzeczy i stanął przed swoją ukochaną ze słowami: jadę z Toba...
Wyjechali razem do małego miasteczka. Zamieszkali w niewielkim domku z maleńkim ogródkiem, który zakupiła dla nich córka Ciotki. I tu powinnam zakończyć tę historię pozostawiając Wam pod powiekami widok dwojga zapatrzonych w siebie staruszków siedzących w ogródku przy naleweczce domowej roboty.  Jednak miesiąc temu Pułkownik zmarł. Mimo tego nie smućcie się, pomyślcie sobie, jaką cudowną przygodę przeżył na koniec życia. A Ciotka Izabella? Zapewne nadal będzie roztaczała swój czar i kto wie, co jeszcze może ją spotkać w życiu...?

Dla mnie na pamiatkę pozostała kolekcja starych angielskich puszek z kaczkami, na które patrzę i ze wzruszeniem myślę, że miłość jest wokół Nas, jest wszędzie, tylko nie można zamykać na nią Naszych serc.
Wasza Bella - Izabella








30 komentarzy:

  1. Piękne puszki i magiczna historia...

    OdpowiedzUsuń
  2. ah ! skąd te wszytskie puszki ? :) W moim rodzinnym domu, mamy taką z kaczuszką w wersji małej owalenj. OD zawsze jest w niej gorzkie holenderskie kakao. A ja ją po prostu uwielbiam.

    Piękna kolekcja :)

    OdpowiedzUsuń
  3. w pierwszej kolejności, nacieszyłam oczy fotograifiami! Historia piękna i jendoczesnie sentymentalna

    OdpowiedzUsuń
  4. No proszę jaka piękna historia! Bardzo miło się czytało Bello ;) Buziolki!

    OdpowiedzUsuń
  5. Przepiękne są Twoje puszki! Delikatne i sentymentalne.

    OdpowiedzUsuń
  6. Piękna historia, aż niedosyt czuję!!! Chciałabym zobaczyć fotografie Twojej ciotki, ciekawość mnie zżera ;)
    ŚCISKAM

    OdpowiedzUsuń
  7. Ależ cudnie... Z takich historii powieści powstają - pomyśl... A puszki przesliczne. Bardzo w moim klimacie, cudo!

    OdpowiedzUsuń
  8. Piękna historia miłosna i potwierdza fakt ,że na milość nigdy nie jest za póżno :) Pozdrawiam Bello-Izabello

    OdpowiedzUsuń
  9. Cudnie i co najważniejsze optymistycznie nastroiłaś nas na te Walentynki. Dziękuję i pozdrawiam! :-) alicja

    OdpowiedzUsuń
  10. Witaj Izabello! Ja także jestem Izabellą, a swoje imię zawdzięczam Babci. Pozdrawiam serdecznie i życzę wiele miłości na co dzień!

    OdpowiedzUsuń
  11. Piękna historia! Zawsze mnie wzruszał widok staruszków trzymających się za ręce...

    OdpowiedzUsuń
  12. Ależ piękna historia!!!
    Pozdrowionka

    OdpowiedzUsuń
  13. Bello,

    Jak fajnie, ze znów jesteś. Zaglądam co pewien czas i trochę smutno mi było, że Cię nie ma. Piękna historia! Szczególna w dobie dziwnie krótkich związków, kończących się z byle powodu, byle jakich, bez smaku.
    Nie wiem dlaczego, ale w tej całej opowieści, widzę Twoją Ciotkę ciągle młodą. Przywodzi na myśl film "Czekolada" i Juliette Binoche.
    Chyba nie pozostaje mi nic więcej, jak życzyć nam Wszystkim tego smaczku i czaru;-)
    Pozdrowienia,
    Ania

    OdpowiedzUsuń
  14. Wow, ale historia!!!! Wspaniała!!!

    OdpowiedzUsuń
  15. Piękna opowieśc,piękne życie zapewne....niczym scenariusz filmu...;))

    OdpowiedzUsuń
  16. Tak świetne przepełnione magią historie mógłabym czytać każdego dnia inna a potem w kółko gdyby już się skończyły , puszeczki są śliczne . Pozdrawiam i życzę dużo dużo miłości i ciepła w tak wyjątkowym dniu .

    OdpowiedzUsuń
  17. Tak,historia wspaniała :) Puszki superanckie :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Wiek nie ma znaczenia jeśli chodzi o miłość. Wspaniała ta historia. Ciekawe czym Was jeszcze ciocia zaskoczy ;)
    Pozdrawiam
    K.

    OdpowiedzUsuń
  19. Prawdziwa love story.Chyba dowód na to ze na świecie jest wiecej niż jedna połówka nam przeznaczona.

    OdpowiedzUsuń
  20. Piekna historia... mam ogromna slabość do starszych ludzi, kórzy nie boja sie czerpać z zycia pełnymi garściami... do dziś pamietam taki obrazek: bulwary wislane i para staruszków spacerująca trzymając się za rece... byc moze była to swieza miłość byc może było to dłie, piekne małżeństwo... tego nie wiem, ale obraz wrył mi się w pamięc... pewnie tez dlatego, żeto taki rzadki widok

    OdpowiedzUsuń
  21. Pięknie napisane!
    Życie samo układa się w całość tworząc historie dnia codziennego. Fajnie, że podzieliłaś się nią z Nami!

    OdpowiedzUsuń
  22. Opowieść wzruszająca i piękna.
    Ja do dziś nie spotkałam w życiu takiej miłości i oczarowania. Nie czuję się z tym źle, ale czytając takie historie, rozmarzam się i po cichu sobie myślę, że może i mnie jeszcze coś pięknego w życiu czeka?

    Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  23. Bardzo piękna kolekcja puszek :) . Jęsli masz jeszcze jakieś kolekcje z chęcia je obejrzę będzie mi bardzo miło czekam .

    OdpowiedzUsuń
  24. Bardzo piekna historia, lubie takie rodzinne opowiesci:-)
    Puszki wspaniale, pasowalyby w kazdej kuchni
    buziole!

    OdpowiedzUsuń
  25. Miłość jest cudna w każdym wieku! Historia pięknej ciotki -niezwykła! Puszki piękne! Ja mam filiżanki z motywem kaczek tez je kocham :) Pozdrawiam Pola

    OdpowiedzUsuń