Guziki-Rozbójniki czyli wyjaśnienie tytułu bloga:)

  Skoro się napisało "Bella i Bliźniaki", to teraz trzeba się z tego tłumaczyć:). Otóż, Moje Kochane, od 9 miesięcy jestem szczęśliwą mamą dwóch super facetów: Jasia i Stasia. Zawładnęli oni moją rzeczywistością, moim światem, moim czasem i moim życiem, nie da się tego ukryć. Moja droga do macierzyństwa była trudna, długa i wyboista. Były chwile, że traciłam nadzieję, były i takie, że pojawiało się światełko w tunelu. Nie ukrywam, że gdyby nie cud nowoczesnej medycyny, to zapewne dziś byłabym sfrustrowana, nieszczęśliwa i bezdzietna. Na szczęście nie byłam sama, cały czas był ze mną mój mąż, wspierał, ocierał łzy i otaczał opieką.

   18 stycznia cud się urzeczywistnił. Jeden Cud - Jaś (z prawej) ważył 2060 i miał 49cm, a drugi Cud - Staś (z lewej): 2600 i 51cm. I zaczęła się jazda bez trzymanki....  trudno to nawet opisać:)). Jedno dziecko zazwyczaj przewraca nasz świat do góry nogami, a dwójka?? Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że będzie tak ciężko. Sama techniczna obsługa tej dwójki zajmowała mi tyle czasu, że niemal nie spałam. Oczywiście wpadałam co rusz w lekką  paranoję, że jestem wyrodną matką, bo oczywiście naczytałam się wcześniej miliona książek co i jak powinna robić młoda mama i wychodziło na to, że wszystko robię nie tak :)). Najdłużej ryczałam nad książką o rozumieniu płaczu niemowląt. Ja nie rozumiałam!! Wyłam ze 3 dni razem z moimi dziećmi. W końcu książki poszły w kosz, a ja zaczęłam słuchać siebie i swojego instynktu. Teraz mogę spokojnie o sobie powiedzieć, że jestem Wielka, hihi. Ogarniam swój nowy świat i czerpię z niego coraz więcej takiej prawdziwe frajdy. 

 

   Same zatem rozumiecie, że tak absorbujące Dwa Cudy zasługują na tytuł bloga:) Zwłaszcza, że świat ich mamy prawie całkowicie jest im teraz poświęcony. Nie mam już tyle czasu na różne robótki domowe, wiele przyjemności poszło w odstawkę, ale nie poddaję się:) Założyłam bloga, urządzam ciągle mój dom, próbuję swoich sił w nowych wyzwaniach dekoratorskich (Wasze blogi są tak inspirujące...!!!). Muszę tylko trochę bardziej się organizować, co wcale  nie jest moją mocną stroną.

   Cały czas urządzam też chłopakom pokój. Nie jest jeszcze gotowy i nie zasługuje na sesję zdjęciową, ale pokażę Wam, jak przerobiłam żyrandol żeby go nieco bardzie spasować z kolorystyką pokoju. Kupiłam różowy. Dlaczego? Dobre pytanie! Kiedy malowaliśmy z mężem pokój byłam w 12 tygodniu ciąży i miałam robione usg, podczas którego Pani Doktor (kochana zresztą) zapewniła Nas, że zostaniemy szczęśliwymi rodzicami dziewczynek. Wybraliśmy imiona: Pola i Maja i.... kolor pokoju.

   Różowy żyrandol pasował świetnie:) Kilka tygodni później, rewolucja! Dwóch chłopaków pojawiło się na zdjęciach usg. Tym razem nawet laik by się nie pomylił:)) Wszystko, co trzeba, widać było jak na dłoni:)) 

   No cóż... fioletowy pokoik dla chłopców, hmm.... Minę miałam nietęgą...Mój M jak zwykle pospieszył z pomocą. Stwierdził, że Unia Europejska już od dawna mówi o tym, że nie należy podporządkowywać kolorów płciom. Jest równouprawnienie i coraz częściej produkuje się zabawki różowe dla chłopców i niebieskie dla dziewczynek i to norma, więc i my nie bądźmy zaściankowi. Uznaliśmy, że do fioletu świetnie nam się spasuje wiklina, beż, brąz, zieleń, biel i pokoik będzie piękny! Przyznaje, że na samą myśl o przemalowaniu pokoju oboje dostawaliśmy gęsiej skórki.

   I na pierwszy ogień poszedł żyrandol. Oderwałam różowe wstążeczki, różowe woreczki i miś w różową krateczkę poszedł precz. Do balonu wsadziłam dwóch podróżników (bo jakże tak w pojedynkę...? balonem...?) Uszyłam jutowe woreczki, wygrzebałam jakieś niepotrzebne guziczki, kokardki, nakleiłam, bo nie miałam czasu przyszywać i gotowe.

   Ostatnio też przyjaciółka zakupiła mi bandę miśków i tym uroczym obrazkiem Was dziś żegnam, bo Moje Cudy już nie śpią. Byli dzisiaj super, dali mi ze dwie godziny luzu:))

P.S.: Mamy bliźniaków, koniecznie się odezwijcie:))